hossinpur

ای انتهای آرزوها

ای سبزتر از بهارها

ای طراوت هوای بعد از باران

تو همانی که می توانی باشی

پروردگارم را سپاس دارم که با تو آشنایم کرد

و عطش دلم را برای طراوت روحم

هرگز خاموش ننموده است.

تو سبز باش وبا طراوت

شاد شاد

که دیدن شادیت غم می برد زدل.

سبزی یادت را با نیشتر سوزن گذاشته ام.

همانند سرخی صورت که با خون دل گذاشته ام